NAARDEN – Afgelopen zondag was het contrast niet groter te maken. Waar de zon vorige week in Almere een voorbode was van een zonnige overwinning, was de aankomst in Naarden deze keer onder een grauwe lucht en een oorverdovend alarm in De Poort. Ondanks de technische problemen en een koffiemachine die het begaf, wisten de spelers van DolFier en Eemland zich klaar te maken voor een spannende wedstrijd. Het enthousiasme voor de tweede competitiewedstrijd in regio midden was groot, met 22 aanmeldingen en een plan om lekker door te wisselen. Maar door een no-show en een spelerstekort bij Eemland moesten de plannen snel worden aangepast. Toch begon de wedstrijd met 15 tegen 14, en DolFier liet meteen zien dat ze wilden domineren.

door Aernout de Beaufort Wijnholds

Waar vorig weekend de zon op het veld in Almere een voorbode was van de zonnige eindstand, suggereerde de aankomst in Naarden deze zondag iets heel anders. De spelers van DolFier en Eemland arriveerden onder een grauwe lucht en troffen een oorverdovend alarm in De Poort, waar ook nog eens de koffiemachine op slot sprong. De apparatuur was na een kwartier gefikst en gelukkig bleek de hemelkleur wederom een boodschap aan het uitspelende team te zijn. Het enthousiasme voor onze tweede competitiewedstrijd in regio midden was groot; met 22 aanmelding wilden we lekker doorwisselen. Captain Matthijs had deze keer zelfs de reservespelers een positie gegeven. Die plannen konden echter snel overboord door een no-show van één onzer spelers en een spelerstekort bij Eemland. Na drie DolFier-spelers in gele shirts te hebben gehesen, hadden we dan toch en kick-off met 15 tegen 14. DolFier liet gelijk merken te willen domineren, initieel met wisselend succes: soms afwachtende voorwaartsen, dus de gewenste druk verdween op momenten. Volgens Dorre was het moeilijk in de scrums, maar waren we solide met de rips en steals. Eemland leed nogal eens balverlies door slordig afspelen. Ook benutten zij in de eerste helft niet de breedte van het veld, waar wij gebruik van maakten met sterke acties langs de lijn. Matthew en Dean lieten ons zien hoe poëtisch rugby kan zijn. Maar ook door het midden werd het gat gevonden. De mooie runs van Daniël en Ruben, eindigend in tries, zagen er zo makkelijk uit, dat Beis dacht: “Dat kan ik ook”. En zo geschiedde. Maar… in al zijn kenmerkende bescheidenheid gunde hij de bal vijf meter voor de tryline aan een teamgenoot. Nog meer heldendaden werden verricht door Jelmer: twee tries in zijn tweede wedstrijd ooit! Man of the match Kenneth stormde weer over het veld met tomeloze beukenergie en positieve aanmoedigingen voor zijn teamgenoten. Ralph toonde zich weer de tacticus, afwisselend als nummers 9 en 10. Je zou bijna vergeten dat hij ook heel wat kicks gaf: diverse malen vanuit netelige positie en toch tien van de twaalf conversions gemaakt. In de eindfase wisten diverse DolFijners door de frequente wissels niet meer op welke positie ze stonden, wat de resterende 13 Eemlanders tegen 14 van DolFier mogelijk heeft geholpen om nog een try te drukken. Maar de eindstand was overtuigend: 82-19. Hiermee hebben we de tweede plaats in de pikorde en het hoogste scoresaldo van deze competitie gepakt met minder gespeelde wedstrijden dan de meeste andere teams. Op naar Apeldoorn volgende week, waar de Rams en wij het gelijke puntental gaan doorbreken.